Veče posvećeno britanskom kompozitoru biće održano 9. maja u Omladinskom centru CK13 od 20 časova, predavanjem na temu “Kornelijus Kardju i muzika na(r/v)odnog oslobođenja”. Predavač je Milan Milojković, koji je uz našu proslavljenu pijanistkinju Branku Parlić najzaslužniji za realizaciju ovog događaja. Od 21 čas Ad hoc ansambl će izvoditi odlomke iz Kardjuove kompozicije “Treatise”. Ulaz je slobodan.
Kornelijus Kardju (Cornelius Cardew, 1936-1981.) je bio britanski kompozitor i jedan od osnivača čuvenog Skreč orkestra (Scratch orchestra), specijalizovanog ansambla za izvođenje neoavangardnih kompozicija i improvizacija u tradiciji zapadnoevropske umetničke muzičke prakse. Tokom sedamdesetih godina prošlog veka, Kardju je gotovo u potpunosti revidirao svoja poetička i estetička stanovišta, radikalno politizujući umetnički izraz u skladu sa svojom idejom o “muzici narodnog oslobođenja” (People’s liberation music).
Nakon 1972. godine, Kardju se posvetio političkom angažmanu, najpre kao član marksističko-lenjinističke Komunističke partije Engleske, a kasnije i kao jedan od osnivača i član Centralnog komiteta Revolucionarne komunističke partije Engleske. Njegova dela u ovom periodu su bila bliska idejama socijalističkog realizma i gotovo isključivo su bila vezana za određeni društveni događaj (štrajkove, pobune, radnički aktivizam), sa snažnim akcentom na verbalnoj ili literarnoj poruci uz redukciju muzičkih izražajnih sredstava.
Kornelijus Kardju je ubijen 13. decembra 1981. godine u atentatu ispred svoje kuće. Napadač nikad nije pronađen, a postoje sumnje da je ubistvo povezano sa državom, tačnije bezbednosnom službom MI5, koja je na sličan način postupala i u slučaju drugih komunističkih aktivista.
Treatise (Traktat, rasprava) je kompozicija britanskog autora Kornelijusa Kardjua (Cornelius Cardew), nastala u periodu između 1963. i 1967. godine. Delo je zapisano “grafičkom” partiturom, sačinjenom od apstraktnih geometrijskih oblika, tački i linija, uz nekonvencionalnu sporadičnu upotrebu uobičajenih notacionih simbola. Nekoliko godina nakon završetka rada na ovom ostvarenju Kardju je prihvatio maoističke ideje koje, u njegovoj interpretaciji, nisu bile u skladu sa neoavangardim tendencijama iz šezdesetih godina, a najcelovitija (samo)kritika ovog dela objavljena je u njegovoj zbirci tekstova pod nazivom “Štokhauzen služi imperijalizmu” (Stockhausen Serves Imperialism, Latimer New Dimensions, Berlin, 1974).
