Ivo Andrić rođen je 09. oktobra 1892. godine u Dolcu pored Travnika u tadašnjoj Austrougarskoj.
Danas je 120 godina od rođenja ovog velikana.
Detinjstvo je proveo u Višegradu, a Veliku gimnaziju završio je u Sarajevu. Slovensku književnost i istoriju studirao je u Zagrebu, Gracu, Beču i Krakovu. Doktorsku disertaciju odbranio je na Univerzitetu u Gracu 1924. godine.
Od svih Andrićevih dela svakako je najpoznatiji roman „Na Drini ćuprija“ za koji je 1961. godine dobio Nobelovu nagradu za književnost.
Pisao je priče, pesme i romane. Neka njegova poznatija dela su: „Travnička hronika“, „Prokleta avlija“, „Gospođica“, „Deca“, „Ex Ponto“, „Jelena, žena koje nema“…
Knjiga „Znakovi pored puta“ objavljena je posthumno.
Bio je član Srpske akademije nauka i umetnosti i prvi predsednik Saveza književnika Jugoslavije. Prvi je potpisao Novosadski dogovor o srpskohrvatskom književnom jeziku.
Ivo Andrić imao je i uspešnu diplomatsku karijeru. Bio je činovnik u poslanstvu u Vatikanu, a nakon toga radio je kao diplomata u konzulatima u Bukureštu, Trstu, Gracu, Marseju, Parizu i Madridu. Između dva svetska rata bio je na fukciji opunomoćenog ministra i izvanrednog poslanika jugoslovenske vlade u Berlinu.
Ivo Andrić je umro 13. marta 1975. godine u Beogradu.
