“Čudesni svet Dunđerskih” ime je projekta pokrenutog sa ciljem upoznavanja javnosti o veličini i značaju te porodice, ne samo zbog moći koju su uživali u tom periodu, već prvenstveno zbog svih velikana sa kojima su bili u kontaku poput Mihajla Pupina i Nikole Tesle, Uroša Predića i Paje Jovanovića, Laze Kostića i Jove Jovanovića Zmaja…
Ova porodica imala je veliki uticaj na kulturni razvoj Srbije kako u to vreme, tako i do danas. Dok je dobro sačuvanom dokumentacijom i održavanim građevinama vrlo sveža u svesti današnjeg društva, te predstavlja ne samo svojevrsnu turističku atrakciju, nego i jednu vernu sliku tadašnjeg srpskog društva visoke klase.
U okviru ovog projekta razvijena je pozorišna drama Zorana Subotičkog pod nazivom “Od raja do beznjenice”, u sinopsisu koji se na samoj predstavi dobije, pisaće vam da je to drama o nesrećnoj ljubavi Laze Kostića i Lenke Dunđerski. I jeste. Ali isto tako i nešto je više od toga. Izuzetna gluma Miodraga Petrovića, u ulozi Lazara Dunđerskog, oca mlade Lenke, donosi ovoj drami jednu novu dimenziju koja ima malo ili nimalo veze sa ljubavnim odnosom koji je naveden. Petrović je kroz svoj lik zapravo prikazao sav uticaj Lazara Dunđerskog u tadašnjem društvu, doneo veličinu te ličnosti, a sem toga odlično je prikazao i karakter jednog tadašnjeg veleposednika. Stiče se utisak da je svaki detalj smisleno implementiran da verno i uspešno prikaže sve što se o Dunđerskima može saznati, iako je sve to prikazano u samo oko sat vremena, ne odiše prenatrpanošću, već više pedantnošću i promišljenošću režije.
No, vratimo se početku, predstava je započela monologom Filipa Sadžakova u ulozi Bogdana Dunđerskog. Govoreći testament zapravo on oslikava uticaj na život dotadašnje kao i Srbije nakon njega, te nas time na zadnji ulaz uvodi u čudesni svet Dunđerskih. Nakon toga Filip se povlači i preuzima ulogu tonca koji je savršeno odradio svoj posao, kao i onaj ko je izabirao muzičku pozadinu.
Sama Lenka koju je igrala Jovana Radovanović, bila je toliko potresena i zaljubljena da niste mogli da ne saosećate s njom. Tanana i nežna mlada glumica i konstitucijom doprinosi boljitku uloge. Ervin Hadžimurtezić u ulozi Laze svojom glumom uz odličnu kostimografiju izneo je svu duhovnu veličinu tog umetnika. Laza je bio divni filozof, zaljubljeni dečak u godinama, pesnik i potlačeni, odigrao je sve krajnosti u koje ga je uloga smeštala i na kraju, očekivano, recitovao najlepšu našu ljubavnu pesmu – Santa Maria della Salute.
Mora se primetiti značajna distanca u kvalitetu i zanimljivosti u odnosu na film koji sem višeg budžeta neće imati mnogo čime da se pohvali ako mu suprotstavite ovu predstavu. Oskudna scenografija nije uspela da spreči naš put do priče iz XIX veka. Možda je to pitanje i živog momenta koje pozorište nosi sa sobom, no imaćete priliku da prosudite i sami. Predstavu ćete ponovo moći da gledate u Beogradu u najskorije vreme, kao i u dvorcu Fantast u kojem je na redovnom repertoaru, a nadamo se ponovo i u Novom Sadu. Jedno je sigurno, a to je da ćete uživati. U subotu, 18. februara, izvedena je u jedinstvenom ambijentu dvorca Eđšeg.
Milica Erdevički
Foto: Marina Pešić – pogledajte galeriju fotografija OVDE
