Juče je u 53. godini preminuo hrvatski jazz pianista i kompozitor Matija Dedić, sin istaknutih hrvatskih muičara, pevačice Gabi Novak i kantautora Arsena Dedića.
Matija Dedić rođen je 2. marta 1973. godine u Zagrebu je završio srednju muzičku školu “Vatroslav Lisinski”. Rođen u muzičkoj porodici, istom se počeo baviti vrlo rano. Već s pet godina počeo je svirati klasičnu muziku na klaviru. Slušao je skoro sve muzičke stilove te ubrzo otkriva jazz koji mu daje mogućnost više kreativnog i ličnog pogleda na muziku. Nakon završene srednje škole 1991. odlazi u Graz gde upisuje jazz akademiju. Privatne časove imao je kod Johna Taylora iz Kölna, Hala Galpera, Billa Dobinsa i Barryja Harrisa. Diplomirao je 1997. godine u klasi profesora Haralda Neuwirtha.
U Zagreb se vratio 1997. godine i ubrzo postiže veliki ugled na hrvatskoj sceni. Tokom tih godina svira s svojim sastavom pod nazivom Boliers Quartet s kojim prati velike jazz umetnike poput Bennyja Golsona, Kennyja Burrella, Roya Haynesa, Joséa Felicianoa te sastav All Stars Band. Krajem 1990-ih Matija osniva trio pod nazivom Matija Dedić Trio koji je izvodio njegova autorska djela. Zajedno s njim u sastavu još sviraju iskusni jazz muzičari iz kvarteta Tamare Obrovac, Žiga Golob (kontrabas) i Krunoslav Levačić (bubnjevi).
Tokom godina svirao je u gotovo svim zemljama Evrope te u Sjedinjenim Državama s velikim imenima kao što su Alvin Queen, Martin Drew, Ron Ringwood, Boško Petrović, Marc Murphy Band, Patrizia Conte, David Gazarov, Gianni Basso, Miles Griffith, Onder Fokan, Jean Louis Rassinfosse, Anca Parghel, Tomi Emanuel, Lenny White, Kendrick Scott, Jim Madison, Jeff Ballard, Vicente Archer, Buster Wiliams, Larry Grenadier, N.H.O. Pedersen, Ron Mcclure, Tamara Obrovac, Marek Patrman, Salvatore Maiore i mnogi drugi.
Pisao je muziku za televiziju i pozorište, a 2000. godine potpisao je ugovor s izdavačkom kućom Cantus records. Iste godine Cantus records objavljuje njegov prvi solo album pod nazivom “Solo Part 1”, a u decembru 2001. i drugi pod nazivom “Handwriting” za koji je sledeće godine osvojio tri diskografske nagrade Porin.
U julu 2002. godine Matija je nastupio u Francuskoj na jazz festivalu the Montreux Jazz, kao jedan od 11 finalista od ukupno 400 pijanista iz čitavog sveta. Godine 2004. za izdavačku kuću Dallas Records objavljuje svoj album “Tempera”. Matija je na njemu snimio dvanaest Gibonnijevih pesama po vlastitom izboru. Sedam je izveo sam, dok je preostalih pet obradio uz pomoć starog saradnika, s kojim svira u Boilers Quartetu, Mladena Barakovića (kontrabas) i Borne Šercara (bubnjar i perkusionist).
Godinu dana kasnije za istog izdavača objavljuje album “Drugi pogled” koji sadrži najpopularnije pesme njegovog oca Arsena Dedića poput “Sve te vodilo k meni”, “Kuća pored mora”, “Ni ti ni ja”, “Ne plači”, “Razgovor s konobarom” i “Moderato cantabile”. Zajedno s belgijskim kontrabasistom Jean-Louis Rassinfosseom i češkim bubnjarom Marekom Patrmanom 2006. godine snimio je album “Visiting Bruxeless”. Na albumu “Life of Flowers”, na kojem svira s muzičarima raznih stilova, uz svoje kompozicije izvodi i pesme Dore Pejačević. Godine 2015. objavljuje još jedan album obrada očevih pesama, “Matija svira Arsena”.
Jedan od koncerata koji će dugo ostati u pamćenju beogradskoj publici je koncert koji je održan u martu 2024. u Kombank dvorani na kom su nastupili džez muzičari evropske reputacije Vasil Hadžimanov i Matija Dedić i velike zvezde jugoslovenske pop scene Bisera Veletanlić i Gabi Novak.
Poslednji put nastupio 11. maja u zagrebačkom SC, gde je sa svojim ansamblom Matija Dedić Group učestvovao na koncertu “Ladies Live”. Bio je to dvosatni muzički spektakl u kojem se džez isprepleo s popom i muzikom njegovog oca, Arsenija Dedića. Uz Matiju, koji je svirao klavir, na pozornici su bili Elvis Penava (gitara), Robert Vrbančić (bas) i Branimir Gazdik (bubnjevi).
Matija Dedić dobitnik je brojnih nagrada i priznanja u Hrvatskoj i inostranstvu.
