Dokumentarni filmovi „Lepi vazduhovi“, „2&2“ i „Eoha“ jednog od naših najznačajnijih i najnagrađivanijih autora dokumentarnih filmova, Vladimira Perovića, biće prikazani na predstojećem 62. izdanju Beogradskog festivala dokumentarnog i kratkometražnog filma (BFDKF).
Festival će biti održan od 23. do 29. marta u Domu sindikata, bioskopu Fontana i Domu kulture Studentski grad.
„Lepi vazduhovi“, inspirativna priča o mužu i ženi koji su našli svoju slobodu daleko od ljudi, u divljini Deliblatske peščare, biće prikazan u okviru domaće takmičarske selekcije Dvorište (kategorija: kratkometražni dokumentarci), dok će „2&2“, koji govori o dva para (i njihovom zbližavanju): jednom koji se snalazi za život preturajući po kontejnerima i drugom: intelektualcima u svom naizgled hladnom, artističkom okruženju, biti prikazan u istoj selekciji, ali u kategoriji srednjemetražnih dokumentaraca. „2&2“ je fascinantni omaž esenciji čovekovog bića koja je zajednička svim ljudima, bez obzira na njihov način života. Film je inspirisan izložbom fotografija Božane Marinček.
Kratkometražni dokumentarac „Eoha“, čiji naziv zapravo predstavlja uzvik kojim čobanin u filmu doziva svoje koze, biće prikazan u regionalnoj takmičarskoj selekciji Vidici.
O učešću na Beogradskom festivalu dokumentarnog i kratkometražnog filma Vladimir Perović kaže:
„Ponudio sam 3 filma, sva 3 su odabrana. Prvi („Lepi vazduhovi“), iz moje matične kuće RTV, Novi Sad, Vojvodina; pa beogradski „2&2“, za producentsku kuću Cinnamon, sufinansiran na poslednjem konkursu prije no što je grad u kome živim, Beograd, prestao da pomaže film; i konačno, film „Eoha“ iz mog rodnog kraja, Crne Gore. To i jeste pravo stanje: ja predstavljam sva ta tri prostora, i radim u sva tri. Dakle, i domaćin sam i stranac! Od 1989, kad sam startovao na BFDKF, takođe sa 3 filma, sva 3 u konkurenciji, pa zaključno sa 2015., samo 4 puta nisam imao proizveden film. Od ukupno 45 filmova koliko sam prijavio tokom tog perioda, 42 su prikazana, i to 32 u takmičarskoj selekciji, 9 u Salonu, Panorami ili Informativi, uz 4 neuvrštena ni u šta. Presabrao sam se, napravio tabelarni pregled i izvukao zaključke tek nakon spoznaje: od ta 4 odbijena, u periodu između 2008 i 2013, tri su strana (crnogorska). Sva tri su išla po svjetskim festivalima, dobijala nagrade, a moja, beogradska publika nije mogla da ih vidi (…!?)“, i dodaje: „Od 87 nagrada do ovog časa, na BFDKF sam imao 2 puta zlatnu medalju za najbolji dokumentarac, 2 puta zlatnu za režiju, nagradu Jovan Aćin, i više nezvaničnih… Za mene, ovaj festival je bio svetilište dokumentarnog i kratkog metra, mjesto okupljanja, druženja, razmjene, radovanja kreativnim dometima i uspješnosti dobrih kolega, zadovoljstva kad i moj film naiđe na dobru recepciju, hvaljenja i osporavanja, godišnjeg presabiranja, i naravno, ali ne kao prvo, to je ljuto sudilište na kom se od odličnog odabira najodličnije. Ubijeđen sam da je od ovog, 62. izdanja festival vraćen svojoj svrsi i vraćen autorima. I naravno, vratiće se i autori njemu ovakvom, svim autorima okrenutom, jer mnogi su ga bili napustili!“
